|
VESTIR, verbe |
[T-L : vestir ; GD : vestir1/vestir2 ; GDC : vestir ; DÉCT : vestir ; FEW XIV, 351b : vestire ; TLF : XVI, 1084b : vêtir] |
I. - | "Pourvoir (d'un vêtement / d'un équipement)" |
A. - | Empl. trans. [Le compl. d'obj. est un obj. interne, désignant un vêtement ou un équipement] |
| 1. | Vestir (un vêtement). "Mettre (un vêtement) sur soi, le revêtir" |
| 2. | Vestir (un équipement, une arme). "Se munir de" |
B. - | Empl. trans. |
| 1. | Vestir qqn |
| 2. | P. anal. |
C. - | Empl. intrans. ou pronom. |
| 1. | "Se pourvoir de vêtements, mettre ses vêtements, s'habiller" |
| 2. | "Revêtir (un équipement)" |
| 3. | Au fig. "Se revêtir de" |
D. - | Part. passé en empl. adj. ou subst. |
| 1. | Empl. adj. |
| 2. | Empl. subst. masc. |
E. - | Inf. subst. |
| 1. | "Vêtement" |
| 2. | "Habillement" |
II. - | DR. "Pourvoir d'une possession" |
A. - | Empl. trans. Vestir qqn de qqc. "Mettre qqn en possession de qqc. (d'un bien, d'un fief)" |
B. - | Empl. pronom. Se vestir de qqc. "Se saisir, s'emparer de qqc." |
C. - | Part. passé en empl. adj. "En possession de qqc." |
DMF 2020 - MAJ 2020 |
Robert Martin |
|
|